ما را که غیر داغ غمت بر جبین نبود           یک لحظه طی نشد که دل ما غمین نبود

هرچند آسمان به صبوری چو ما ندید           ما را غـمی نبود کـه اندر کـمین نبـود

راهـی اگر به مـنـزل آزادگی نـداشت           رنج اسارت، این همه شور آفرین نبود

ای آفتاب محمل زینب! کسی چـو من           از خرمن زیـارت تو خوشه چین نبود

تـقــدیر بود بـا سـرِ تـو هـمسفـر شـوم           در این سفـر،مقدّر من غیر ازاین نبود

گـر آتش نگـاه تو، در من نمی نشـست           در شام و کوفه، خطبۀ من آتشین نبود

در حـیرتم که بی تو چرا زنده مانـده ام           عهدی که با تو بستم از اوّل، چنین نبود